De onschatbare waarde van vrijwilligerswerk

Waarom Dicky voor vrijwilligerswerk in de ouderenzorg koos? “Ik wilde even totaal iets anders doen”, vertelt Dicky. “Ik heb 30 jaar in de financiële dienstverlening gewerkt. Toen ik met pensioen ging, had ik veel tijd over. Ik miste ritme en wilde me graag nuttig maken.” Dicky nam het heft in eigen handen en stuurde een mail naar de Posten. Daaruit volgde een gesprek en inmiddels is ze een zeer gewaardeerde vrijwilliger. 

Echt mensenwerk

“Ik begin ‘s morgens net wat eerder dan gebruikelijk, namelijk om 7:00 uur”, gaat Dicky verder. “Dan kan ik helpen met het ontbijt klaarmaken. En op dinsdag bak ik lekker wat eitjes. Dat vind ik heel leuk om te doen.” Daarna helpt Dicky bij het eten. In eerste instantie was haar idee om te helpen met haren föhnen van cliënten. “Ik ben heel handig met krul- en haarspelden, want ik kom uit een kappersfamilie. Al ben ik zelf geen kapper, ik dacht meteen: hierbij kan ik anderen helpen. Vanuit mijn eigen verleden weet ik dat - als je ziek bent of niet zoveel meer kunt - een helpende hand echt alles betekent. Sommige ouderen hebben moeite met hun arm omhoog tillen. Door hun haren mooi te maken, voelen ze zich weer een beetje meer zichzelf en daar knappen ze van op.” Om 13:30 uur zit Dicky’s taak erop. “Die halve dag is zo voorbij en ik laat een heleboel blije mensen achter!”

Zelfstandigheid is meer zelfverzekerdheid

Ondanks dat Dicky veel energie krijgt van haar vrijwilligerswerk, ziet ze ook dat de zorg voor enorme uitdagingen staat. Daar heeft ze moeite mee, omdat ze merkt dat het ouderen zoveel doet. “Soms voelen ze zich al een beetje eenzaam. Daarom ben ik zo blij dat ik een praatje met ze kan maken en een spelletje met ze kan spelen.” Door het personeelstekort en het toenemende aantal ouderen is het belangrijk dat ouderen zo lang mogelijk zelfstandig blijven. Dicky snapt aan de ene kant wel dat zelfredzaamheid onontkoombaar is. “Je moet dat natuurlijk wel blijven motiveren, want stilstand is achteruitgang. Maar aan de andere kant denk ik dat we er ook op moeten letten wanneer het écht niet meer lukt.” Zelf stimuleert ze haar cliënten spelenderwijs. “Als ik het gewoon zo spontaan mogelijk breng, ligt de nadruk er ook niet zo op. Ik laat mensen bijvoorbeeld zelf rekken en strekken om bij de tafel te komen. Of ik moedig ze aan om zelf in beweging te komen met de rolstoel. Dat ze op eigen kracht van de ene kamer naar de andere kamer kunnen komen, geeft ze meer zelfverzekerdheid, merk ik.”

Vanuit mijn eigen verleden weet ik dat - als je ziek bent of niet zoveel meer kunt - een helpende hand echt alles betekent. Sommige ouderen hebben moeite met hun arm omhoog tillen. Door hun haren mooi te maken, voelen ze zich weer een beetje meer zichzelf en daar knappen ze van op.

Ook jij bent nodig

Om de druk op te lossen, moeten we volgens Dicky allemaal een steentje bijdragen. "Niet alleen naasten zijn van grote waarde voor ouderen. De vrijwilliger net zo. “We moeten het samen doen. Er zijn nog zoveel handen nodig.” Dicky geeft aan dat als er een grotere groep vrijwilligers als een pool gaat werken, het met elkaar beter te organiseren valt. “En niet te vergeten: als vrijwilliger levert het je ook veel op. Naast dat ik ouderen hulp biedt, biedt het mezelf ook hulp. Mijn leven heeft door het vrijwilligerswerk weer een stukje ritme. Ik heb weer - zoals vanouds - een weekendgevoel als ik vrij ben. Dat geeft ontzettend veel voldoening. Ik wil het wel van de daken schreeuwen. Kom dus alsjeblieft helpen. Het is een kleine moeite, maar je kunt ontzettend veel betekenen.”