Met technologie, maar vooral met de mens

Floris werkt al sinds zijn 16e in de zorg. Tijdens zijn opleiding Verpleegkundige solliciteerde hij te laat voor de zorg-bijbaan die hij eigenlijk wilde en schreef zich uiteindelijk in als schoonmaker bij Livio De Meergaarden. “Het was niet de bijbaan die ik voor ogen had, maar ik vind het grappig om te zien wat deze ‘vreemde’ stap mij heeft gebracht. Ik kwam door de bijbaan in aanraking met verschillende collega’s en cliënten. Zo ontdekte ik mijn voorliefde voor werken met ouderen. In 2020 ging ik daarom bij Livio aan de slag als Verpleegkundige in de ouderenzorg. Een prachtbaan als je het mij vraagt. Elke dag bijdragen aan de mooie dag van een ander geeft mij voldoening.”

Andere zorgvragen, andere oplossingen

Omdat Floris al een aantal jaar meedraait in de zorgsector maakt hij de veranderingen van dichtbij mee. “Ik zie vooral een toename in cognitieve problematiek, zoals dementie. Dit vraagt om een specifieke benadering van de cliënt. Elke cliënt is anders. Dat vraagt in een baan als die van mij niet alleen fysiek maar ook geestelijk veel van je.” Volgens Floris kan de toenemende zorgtechnologie ons werk vergemakkelijken. Hij maakt graag gebruik van slimme oplossingen zoals valdetectie-sensoren of videobellen met familie van de zorgvrager. “De acceptatie van deze oplossingen gaat bij de cliënten zelf vaak minder snel. Nieuw is spannend voor hen. Daarnaast vragen deze oplossingen vaak meer van hun eigen denk- en doevermogen. Zo kan er nog meer angst en weerstand ontstaan. Gelukkig ervaren de meeste ouderen met wie ik werk dit vooral in de eerste twee weken. Daarna zijn ze eraan gewend en zakt de angst weg.” 

Van zenuwachtig naar zelfstandig

Volgens Floris is praten over de nieuwe oplossingen om zelfredzaamheid te vergroten het allerbelangrijkst. “We moeten als zorgpersoneel samen met de cliënt kijken naar hoe bijvoorbeeld technologie van meerwaarde kan zijn. Als dit inzicht er is, winnen gevoelens van trots en zelfstandigheid het namelijk van angst en weerstand. En is de kans op een ‘zachte’ implementatie veel groter.” Floris streeft ernaar ouderen zelf ook verantwoordelijkheid te geven over hun zorgproces. Dat vergt de nodige stimulatie en tijd. Tijd die hij zelf niet altijd heeft. “Je wilt elke cliënt volledig ondersteunen op die weg naar meer zelfstandigheid. Maar er zijn op dit moment veel cliënten en weinig zorgprofessionals. Je kunt er dus niet altijd voor ze zijn op de manier dat je graag zou willen. Dat vind ik soms best lastig.”

We moeten als zorgpersoneel samen met de cliënt kijken naar hoe bijvoorbeeld technologie van meerwaarde kan zijn. Als dit inzicht er is, winnen gevoelens van trots en zelfstandigheid het namelijk van angst en weerstand.

Hulp van naasten en familie

Gezien de toename in het aantal ouderen en de afname in zorgpersoneel doen Floris en zijn collega’s graag een beroep op naasten van zorgvragers. “Ik snap dat het voor familie niet altijd makkelijk is om ineens in te springen. Ze hebben hun eigen leven en dat is bij de meesten tegenwoordig aardig druk. Maar we hebben iedereen nodig om de kwaliteit van zorgverlening te kunnen waarborgen.” Floris vertelt dat Livio familieavonden organiseert om hen stap voor stap mee te nemen in veranderingen en de waarde van informele zorg. “Velen zijn zich nog onbewust van wat ze kunnen betekenen. Ze denken bijvoorbeeld dat sec technologie de oplossing is en we de uitdagingen van het tekort aan zorgprofessionals daarmee oplossen. Dat zorgtechnologie kan helpen is zeker waar, maar ze het is geen oplossing voor iedere zorgvraag. Vooral niet voor het sociale aspect van de zorg. Wij mensen blijven onmisbaar. En daar ben ik maar wat blij mee, want ik zou die gezellige momenten met de ouderen voor geen goud willen missen.”